Ευ αγωνίζεσθαι

Η παγκόσμια κληρονομιά των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων αποτυπώνεται σε δύο μόνο λέξεις: “ευ αγωνίζεσθαι”. 
Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά αλλά πάντα μέσα από τον δίκαιο, τον τίμιο αγώνα. Ιδανικό που βρίσκεται παντού σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, σε κάθε τομέα της ζωής. Ιδανικό που με διάφορους τρόπους μπορούμε να αναδείξουμε και να διδάξουμε στα παιδιά μας!
 

Οι χρυσοί κανόνες του "ευ αγωνίζεσθαι"

  • Δέχομαι τη νίκη με μετριοπάθεια. Ποτέ δεν εξευτελίζω τον αντίπαλο
  • Αρνούμαι τη νίκη με παράνομα μέσα
  • Εκτιμώ το καλό παιχνίδι του αντιπάλου
  • Θέλω να συμμετέχω επί ίσοις όροις στον αγώνα με τον αντίπαλο και να βασίζομαι μονάχα στην ικανότητα και το ταλέντο μου
  • Γνωρίζω τους κανονισμούς και τους εφαρμόζω
  • Αρνούμαι κάθε λεκτική ή σωματική βία.
  • Παλεύω για τη χαρά του αθλητισμού. Προσπαθώ να προοδεύω
  • Είμαι πάντα τίμιος και ειλικρινής
  • Δίνω στους αγώνες τον καλύτερο εαυτό μου κι όταν ακόμη η νίκη φεύγει από τα χέρια μου
  • Συγχαίρω τον νικητή μετά το τέλος του παιχνιδιού
  • Καθώς οι επιδόσεις μου βελτιώνονται, καθήκον μου είναι να προστατεύω τις αρχές του Αθλητικού πνεύματος.
  • Ηγούμαι της ομάδας μου όταν επιλεγώ γι’ αυτό χωρίς έπαρση
  • Ξεχωρίζω τους συμπαίκτες μου χωρίς να περιφρονώ τους υπόλοιπους

 

πηγή: Περιοδικό «Φιλαθλητισμός» τεύχος Νοέμβριος- Δεκέμβριος 2011

«Ευ αγωνίζεσθαι» Ηθική, κοινωνική και ψυχοπαιδαγωγική ερμηνεία, της Δρ. Ιωάννας Μάστορα

Στιγμές- παραδείγματα "ευ αγωνίζεσθαι"

Σε αγώνα ποδηλασίας στην Ισπανία συνέβη κάτι απίθανο για τα αθλητικά δεδομένα. Ποδηλάτης αρνήθηκε να προσπεράσει τον αντίπαλό του όταν του χάλασε το ποδήλατο 1 χλμ. πριν από τον τερματισμό και συνέχισε περπατώντας προς το τέρμα.

Ο Agustin Navarro αποφάσισε να τηρήσει το fair play και να μην περάσει τον Ismael Esteban, αντίθετα μείωσε ταχύτητα και τον ακολουθούσε από πίσω μέχρι τον τερματισμό, καταλαμβάνοντας εντέλει την τρίτη θέση, που ο ίδιος θα μπορούσε να είχε κερδίσει.

Ο ίδιος σχολιάζοντας την κίνηση αυτή είπε ότι δεν ήταν δίκαιο να περάσει τον αντίπαλό του τη στιγμή που σε όλον τον αγώνα ήταν μπροστά και καλύτερος από εκείνον. Μάλιστα το πρόβλημα με το ποδήλατό του συνέβη ένα μόλις χιλιόμετρο πριν από τον τερματισμό και ήταν πέρα για πέρα άδικο να χάσει την τρίτη θέση.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο το 2016 υπήρξε μία κούρσα διαφήμιση στο ολυμπιακό πνεύμα. Η Νίκι Χάμπλιν από τη Νέα Ζηλανδία και η Άμπι Ντ’ Αγκοστίνο από τις ΗΠΑ ήταν δύο εκ των διεκδικητριών των πρώτων θέσεων στα 5.000μ. γυναικών. Στη μέση της διαδρομής η αθλήτρια από τη Νέα Ζηλανδία έχασε την ισορροπία της, παρασύροντας και την Αμερικανίδα.

Η Ντ’ Αγκοστίνο βοήθησε την Χάμπλιν να σηκωθεί, όμως, ο τραυματισμός της πρώτης αποδείχθηκε σοβαρότερος. Τότε, η αθλήτρια από την Αμερική έδωσε το χέρι της, βοηθώντας την συναθλήτρια της να τερματίσει. Η Ντ’ Αγκοστίνο γνώρισε την αποθέωση από όλο το στάδιο και έδωσε το καλό παράδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στις 2 Δεκεμβρίου 2012 ο Βάσκος αθλητής Ιβάν Φερναντέζ Ανάγια συμμετείχε σε έναν αγώνα ανωμάλου δρόμου στην Μπουρλάντα, στο Ναβάρε.

Βρισκόταν στην δεύτερη θέση, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον προπορευόμενο Αμπέλ Μουτάι, ο οποίος είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στίπλ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Μπαίνοντας όμως στην τελική ευθεία, ο Βάσκος αθλητής είδε τον Κενυάτη δρομέα, να χάνει την αίσθηση του χώρου και να σταματά να τρέχει μόλις 10 μέτρα πριν από το νήμα, νομίζοντας πως είχε κιόλας περάσει τη γραμμή!

Ο Φερναντέζ Ανάγια τον έφτασε και αντί να τον προσπεράσει και να τερματίσει πρώτος, σταμάτησε επί τόπου και με διάφορα νοήματα κατηύθυνε τον Μουτάι προς την γραμμή τερματισμού και τον βοήθησε να τερματίσει πρώτος.

Ο Ανάγια δήλωσε…

“Ακόμα και εάν μου έλεγε κάποιος ότι, κερδίζοντας αυτόν τον αγώνα θα εξασφάλιζα μια θέση με την ισπανική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, δεν θα το έκανα.

Η ενέργειά μου να βοηθήσω τον συναθλητή μου ήταν αυθόρμητη και η ηθική μου ικανοποίηση από αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε μετάλλιο.

Για μένα, ιδίως με όσα συμβαίνουν σήμερα στη κοινωνία, στην πολιτική, κλπ, όπου ο κάθε ένας κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον, νομίζω ότι το να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έχει μία ιδιαίτερη αξία”.

 

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, ο 23χρονος Αμερικανός Τζέσε Όουενς είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα. Ο Αδόλφος Χίτλερ είχε αποχωρήσει από το στάδιο, φανερά εκνευρισμένος. Την επομένη, σειρά είχε το αγώνισμα του μήκους. Ο Όουενς δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση στον πρωινό προκριματικό, κάνοντας δύο άκυρες προσπάθειες και βρίσκεται ένα βήμα πριν τον αποκλεισμό του. Στην ύστατη προσπάθεια του βρίσκει έναν ανέλπιστο σύμμαχο.

Ο 23χρονος Γερμανός, Λουτζ Λονγκ, η μεγάλη ελπίδα των συμπατριωτών του για την πρώτη θέση συμβουλεύει τον Όουενς για την ακριβή θέση, στην οποία πρέπει να πατήσει πίσω από την βαλβίδα για να μη ρισκάρει. Ο Αμερικανός περνάει εύκολα στον τελικό και την επόμενη ημέρα γίνεται μεγάλη μάχη. Ύστερα από σκληρή μονομαχία, ο Τζέσε Όουενς με άλμα στα 8,06 αφήνει πίσω του τον Λόνγκ, ο οποίος έφτασε μέχρι τα 7,87 και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Ο Γερμανός είναι ο πρώτος, ο οποίος τρέχει να αγκαλιάσει τον μεγάλο νικητή.

“Ήθελε πολύ κουράγιο από αυτόν για να το κάνει μπροστά στον Χίτλερ. Όλα μου τα μετάλλια και τα κύπελλα δεν μετράνε καθόλου μπροστά στην 24 καρατίων φιλία που ένιωσα για τον Λονγκ εκείνη τη στιγμή” δήλωσε ο Όουενς. Η στιγμή αυτή έχει μείνει στην ιστορία για την συναδελφικότητα των δύο αθλητών, ειδικά σε εκείνη την τόσο δύσκολη εποχή.

Οπαδοί ή φίλαθλοι;

Υλικό για τη βία στα γήπεδα και τις συνέπειές της

Αφίσες

Θεωρητικό υλικό

Ευ αγωνίζεσθαι- Θεωρητικό υλικό

Για να κατεβάσετε το άρθρο πατήστε εδώ

Βιωματικές δραστηριότητες

  • Γίνετε αθλητικογράφοι

op_ginete_athlitikografi

Για να κατεβάσετε τη σελίδα πατήστε εδώ

  • Παίζοντας έντιμα

op_pezontas_entima

Για να κατεβάσετε τη σελιδα πατήστε εδώ

  • Η συνέντευξη των ηττημένων

Παίζουμε ένα παιχνίδι με δύο αντίπαλες ομάδες και στο τέλος κάθε παιδί της νικήτριας ομάδας παίρνει “συνέντευξη” από έναν αντίπαλο παίκτη.

Πώς νιώθεις για τα μέλη της άλλης ομάδας; / Τι πιστεύεις ότι έκαναν καλά; / Τι θα μπορούσες να κάνεις για να βοηθήσεις την ομάδα σου;/ Πώς νιώθεις αυτή τη στιγμή; Χάρηκες το παιχνίδι;

Στη συνέχεια διαβάζουμε τις απαντήσεις ανώνυμα και προσπαθούμε να μπούμε στη θέση τους και να καταλάβουμε πώς νιώθουν. Έτσι ίσως μάθουμε να φερόμαστε με μετριοπάθεια όταν κερδίζουμε. Βήμα βήμα κατακτούμε τους κανόνες του “ευ αγωνίζεσθαι”

  • Καταγραφή καλών πρακτικών και εφαρμογή τους στο μάθημα και το παιχνίδι

Συζήτηση σε κύκλο για τις καλές πρακτικές τις οποίες μπορούμε να χρησιμοποιούμε κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών. πχ. οι παίκτες των αντίπαλων ομάδων να δίνουν χέρι πριν και μετά από το παιχνίδι, να ενθαρρύνουμε τους συμπαίκτες μας, κάθε ομάδα να έχει έναν εκπρόσωπο ο οποίος θα μιλάει με τον αντίστοιχο της αντίπαλης ομάδας για να λύνουν διαφωνίες που προκύπτουν κλπ

  • Συμπλήρωση ερωτηματολογίου για τη σωστή αθλητική συμπεριφορά (βιβλίο Φ.Α. Ε’ Στ’ κεφ.9 άσκηση 13)

Ερωτηματολογιο για την αθλητική συμπεριφορά

Μαζί με τα παιδιά συζητάμε και βρίσκουμε κανόνες που θα ισχύουν στα παιχνίδια μας, ώστε να δίνεται η δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να παίζουν και να χαίρονται το παιχνίδι πχ στο ποδόσφαιρο την μπάλα μπορεί να “κλέψει” αντίπαλος μόνο όταν δεν βρίσκεται στα πόδια κάποιου παίκτη ή πριν γίνει προσπάθεια για σουτ στο χάντμπολ να έχουν πάρει τουλάχιστον 4 διαφορετικοί παίκτες την μπάλα ή να γίνεται προσπάθεια για σουτ κάθε φορά από άλλο παίκτη κλπ. Τα παιδιά στην αρχή μπορεί να διαμαρτυρηθούν αλλά τελικά δέχονται τους νέους κανόνες και παίζουν όλα χαρούμενα.

  • Παρατήρηση- καταγραφή σωστής αθλητικής συμπεριφοράς

Χωρίζουμε τα παιδιά σε 4 ομάδες. Οι 2 παίζουν το παιχνίδι- άθλημα που αποφασίζουμε και οι άλλες 2 καταγράφουν τις καλές συμπεριφορές πχ μία ενθάρρυνση συμπαίκτη, μία κίνηση ευγένειας προς τον αντίπαλο κλπ Γίνεται αλλαγή ρόλων και στο τέλος συζήτηση στον κύκλο